Отбасындағы тұрмыстық зорлық-зомбылық мәселесі – әсіресе қарым-қатынасы енді қалыптасып келе жатқан жас отбасылар арасында – ең өзекті әлеуметтік және психологиялық мәселелердің бірі болып отыр. Осы зерттеудің мақсаты – деструктивті қақтығыстар мен зорлық-зомбылықтың қалыптасуына ықпал ететін негізгі әлеуметтік-психологиялық факторларды анықтап, тиімді психопрофилактикалық тәсілдерді негіздеу. Теориялық талдау аясында үш факторлық топ анықталды: психологиялық (өзін-өзі бақылаудың төмен деңгейі, өзін-өзі реттеу дағдыларының жетіспеуі), әлеуметтік (экономикалық тұрақсыздық, зорлық-зомбылықты ақтайтын мәдени нормалар) және жеке факторлар (балалық шақтағы психологиялық жарақаттар, зорлық моделін меңгеру). Эмпирикалық зерттеу бөлігінде 73 респондент қатысқан сауалнама жүргізілді. Сауалнамада авторлық сұрақтармен қатар валидтелген сауалнамалардан (CTS2, DERS, IRI және т.б.) бейімделген шкалалар қолданылды.

Нәтижелер қарым-қатынастағы эмоционалды тосқауылдардың жоғары деңгейін, ашық коммуникацияның жетіспеуін және эмпатияның төмендігін көрсетті, бұл қақтығыстар мен агрессияның көріністерімен тығыз байланысты. Өзара әрекеттесуде жалтару мен ашушаңдықтың басым екені анықталды. Алынған мәліметтер негізінде Д. Гоулманның өзін-өзі реттеу тұжырымдамасы мен Р. Лазарус пен С. Фолкманның копинг-стратегияларына сүйене отырып, өзін-өзі басқару әдісіне негізделген психопрофилактикалық бағдарламаны енгізу бойынша ұсыныстар әзірленді. Ұсынылған бағдарламаға психооқытушылық тренингтер, отбасылық кеңестер мен қолдау топтары кіреді. Бұл зерттеу тұрақты және қауіпсіз отбасылық қарым-қатынас қалыптастыру үшін деструктивті мінез-құлық модельдерін ерте диагностикалау мен жүйелі алдын алудың маңыздылығын көрсетеді.