Бұл мақала жоғары білім беру жүйесіндегі студенттердің психологиялық жағдайына волонтерлік қызметтің әсерін зерттеуге арналған. Теориялық негіз ретінде Кэрол Риффтің психологиялық жағдай моделі алынған, ол автономияны, қоршаған ортаны басқаруды, жеке дамуды, позитивті қарым-қатынастарды, өмірлік мақсаттар бар болуды және өзін-өзі қабылдауды қамтиды. Зерттеуге М. Әуезов атындағы Оңтүстік Қазақстан университетінің 425 студенті қатысты. Олардың психологиялық жағдайы Рифф шкаласының көмегімен өлшенді. Сонымен қатар, 15 студент-волонтермен жартылай құрылымдық сұхбаттар жүргізілді. Бұл сұхбаттар олардың волонтерлік қызметке қатысуының субъективті тәжірибесін және оны психологиялық жағдайға әсер ететін фактор ретінде қабылдауын анықтауға мүмкіндік берді.

Нәтижелер волонтерлік қызметтің когнитивті функцияларға, стрессті төмендетуге, әлеуметтік байланыстарды нығайтуға және студенттердің мотивациясын арттыруға айтарлықтай оң әсерін тигізетінін растады. Зерттеу волонтерлік бағдарламаларды оқу үдерісіне студенттердің өмір сапасын жақсарту мен әлеуметтік ортаға бейімделуінің тиімді әдісі ретінде енгізудің маңыздылығын атап көрсетеді.